Dua_{Söylemden Eyleme}

Duâ; insanın kendisini, hayatını ve çevresini değiştirmek için ciddi bir çaba göstermeden, kararlı ve ısrarlı bir mücadele vermeden yalnızca basmakalıp duâ cümlelerini tekrarlayarak Cenâb-ı Hak'tan isteklerde bulunması değildir! Görev ve sorumluluklarını yerine getirmeyen bir kulun, sıkıntılarım Allah'a arzedip her şeyi O'na havale etmesi de değildir! Ne ki, günümüzde duâ; üzerine düşen yükümlülükleri yerine getirme konusunda herhangi bir çaba göstermeyip, içinde bulunduğu tembellik, korkaklık, meskenet ve acziyetten kurtulmak için bir irade ortaya koymayan ve bu iradesini eyleme dönüştür (e) mey en insanların başvurduğu sadece dilde kalan bir kolaycılık olarak algılanıyor. İslâm'da duâ; dilden kalbe, kalbden akla/dimağa, akıldan iradeye, iradeden fiile/amele yani kısaca söylemden eyleme uzanan bir süreçtir; söz ile özü, düşünce ile iradeyi, duâ ile davet ve cihadı, söylem ile güç ve eylemi meczeden 'fiilî duâ'dır. Kur'ân'da örnek verilen ve Rasûlüllah'm dilinden dökülen dualar/zikirler, sadece dil ile yapılan "kavlî" dualar/zikirler olmayıp aksine îman, irade, amel, ihlas, huşu, ittikâ, tefekkür, sabır, sebat, istikamet, hicret, cihad... unsurlarıyla gerçekleşen "fiilî" duâ/zikirlerdir.Günümüz müslümanları, Kur'ân'da tevhîd mücadeleleri örnek verilen peygamberler ve son vahyin mübelliği Hz. Peygamber(s.) gibi, duâ ile daveti/cihadı, söylem ile eylemi meczetmedikçe yani "kavlî duâ"dan "fiilî duâ"ya geçmedikçe, içinde bulundukları acziyet ve zilletten kurtulmaları mümkün değildir.